1. จากนี้ไป เรื่องสุขอนามัย จะเป็นพฤตินิสัยของคนในสังคม เราจะห่วงใยสุขภาพมากขึ้น ระมัดระวังมากขึ้น ในการกิน การเที่ยว การคบหาสมาคมกับคนอื่นๆ เราจะเห็นเคหะสถานที่สะอาด ปลอดภัย และสถานที่ทำงานที่ให้ความใส่ใจในสุขภาวะ

         2. จากนี้ไป เราจะห่วงใยธรรมชาติมากขึ้น ท่ามกลางภัยธรรมชาติที่จะเพิ่มมากขึ้นๆ ด้วยเช่นกัน เราจะไม่คิดว่าเราเก่งที่สุด เพราะเราก็ไม่ใช่เผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งกว่าสัตว์ชนิดอื่นๆ อีกต่อไป เราจะได้คนรุ่นใหม่ที่คิดว่าจะอยู่อย่างไรกับธรรมชาติ มากกว่าที่จะเอาชนะ และทำลายธรรมชาติ ที่เป็นฐานของชีวิตมนุษย์เอง

         3. จากนี้ไป เราจะเห็นคนรุ่นใหม่ที่เตรียมตัวเอง ด้วยการสนใจสร้างหลุมหลบภัยให้ชีวิตมากขึ้น เพราะเราเห็นได้จากเหตุการณ์นี้ว่า คนที่อยู่รอด อยู่ร่วมอย่างปลอดภัย มีทุกข์น้อยกว่าคนอื่นนั้น คือ คนที่มีกิน มีใช้ ในหลุมหลบภัยของปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ตามคำพ่อสอน

         4. จากนี้ไป เราจะเห็นใจเพื่อนมนุษย์มากขึ้น เราได้เรียนรู้ว่า โลกทั้งผองพี่น้องกัน เพราะมนุษย์ทั่วโลก ไม่ว่ายากดี มีจน มีสงครามหรือสงบสุข ต่างมีโอกาสเจอวิกฤตินี้ด้วยกันทั้งนั้น การเอาตัวรอดคนเดียว จะเป็นไปได้ยาก และจะเป็นสิ่งที่สังคมรุ่นใหม่รังเกียจ

         5. จากนี้ไป เราจะเห็นคนที่ใส่ใจส่วนรวมมากขึ้น เพราะการรับผิดชอบต่อตนเองในภาวะครั้งนี้ คือ การรับผิดชอบต่อส่วนรวม ที่คนอยู่ในสถานการณ์นี้ได้เรียนรู้ การทำอะไรตามใจ และไม่แคร์คนอื่น จะเป็นคนตกยุค ไร้ค่าในสายตาของคนรุ่นใหม่

         6. จากนี้ไป การจัดการกระจายอำนาจให้ชุมชน ท้องถิ่นจะสำคัญมากขึ้น โดยรัฐบาลส่วนกลาง จะลดบทบาทลง แต่จะต้องคอยควบคุม กำกับ และสนับสนุนในบางเรื่องเท่านั้น เพราะจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ หากแต่ละพื้นที่ คอยการช่วยเหลือจากรัฐบาลส่วนกลาง จะไม่ทันต่อการป้องกันและแก้ไขอีกต่อไปแล้ว

         และจากนี้ไป มีเรื่องราวอีกมากมาย ที่จะส่งผลตามมาทั้งแง่บวก และแง่ลบ สิ่งสำคัญ เราต้องไม่ลืมว่า เราใช้ทรัพยากรบนโลกใบนี้มากเกินไป และเราจะไม่เหลืออะไร ให้คนรุ่นต่อไปบ้างเลยหรือ ...

ยงจิรายุ อุปเสน