ตู้ปันสุข ..คนรับอยากได้ คนให้อยากแบ่งปัน

ตู้ปันสุข ตู้ปันน้ำใจ ตู้แบ่งบัน ตู้ปันกัน สารพัดชื่อตู้น้ำใจเหล่านี้

            ของที่ใส่ในตู้ไม่ใช่ของบริจาค แต่เป็นความรักความห่วงใยของคน ที่รู้สึกดีต่อกัน มองทุกคนเสมือนเป็นครอบครัวเดียวกัน เมื่อตัวเองมีพอ ก็อยากแบ่งปันให้คนอื่นๆ คนที่ขาดแคลน หรือไม่มี ก็มาหยิบสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ เท่าที่จำเป็น ด้วยความรู้สึกที่ดีเช่นกัน เมื่อตัวเองมีบ้างก็ให้คนอื่นต่อๆไป เสมือนตู้กับข้าวในบ้านเราที่แบ่งปันคนในครอบครัวแนวคิดของการใช้ตู้แบ่งปัน ..ตั้งอยู่บนฐาน ให้อย่างมีคุณค่า และคนรับ ก็รับมาอย่างมีศักดิ์ศรี ..ไม่ใช่รับแบบเปรตที่ไม่รู้จักอิ่มและไม่คิดจะแบ่งปัน

             สังคมเรามีจุดดี คือ การให้ เป็นพื้นฐาน แต่ส่วนใหญ่ก็ยังติดอยู่กับการให้เพื่อตัวเอง ให้แล้วต้องได้รับพร ได้ลาภ ได้ยศ ได้สำเร็จตามปราถนา ยังไม่พ้นการให้แบบพระโพธิสัตว์จริงๆ ที่ให้ด้วยจิตที่บริสุทธิ์ ไม่เอาความโลภมาบั่นทอนความดี คนให้ จึงเป็นที่รักของคนรับเสมอ ส่วนคนรับนั้น เชื่อได้ว่า มีหลายแบบอยู่แล้ว เพราะคนรับ มีทั้งคนขาด คนหิว คนโลภ คนไม่รู้จักพอ หรือแม้กระทั่งคนที่รู้จักจะเอาไปให้คนอื่นต่อก็มีเช่นกัน คนรับจึงเป็นคนที่เราจะให้เป็นไปตามใจฉันนั้นได้ยาก ผู้ให้จึงต้องเข้าใจความจริง เมื่อยินดีที่จะให้ ก็ต้องปล่อยวางเป็นเช่นกันสังคมเราเกิดช่องว่างนี้ จึงเกิดระบบสังคมอุปถัมภ์ คนให้ก็ให้เพื่อให้ตัวเองได้ คนรับก็รับจนชิน ไม่รู้ความหมายจากการได้ที่มีค่า จึงรับมาอย่างไม่มีศักดิ์ศรี

             ตู้ปันสุข เป็นเรื่องการให้ที่ผู้ให้อยากช่วยด้วยน้ำใจ คนรับ ก็อยากได้ ตามเป้าหมายของการให้ เหตุที่เกิดขึ้นจากคนบางคนที่เป็นคนรับ ตามที่เป็นข่าว เป็นแค่น้ำจิ้มของเรื่องราวความดีที่ทำ อย่าได้เอามาเป็นเรื่องที่ใหญ่กว่าการทำดี คือ การให้ที่ไม่สิ้นสุด จนตัดโอกาสการทำดีนั้นออกไป เพียงเพราะเสียอารมณ์ถ้าคิดจะให้ ต้องให้ด้วยปัญญา โดยจะจัดระบบการให้ หรือ ให้ในแบบที่จะทำให้คนรับสำนึกถึงการให้ก็ทำได้ เราจึงขอสนับสนุนการทำความดีทุกรูปแบบด้วยหัวใจความเป็นมนุษย์ ..

ยงจิรายุ อุปเสน